05.00 uur....het wekkertje gaat. Waar ik normaal nog een keertje omdraai en wat dieper onder het dekbed kruip, sta ik nu direct naast mijn bed. Douchen, aankleden, laatste spullen in de tas, koffers in de auto: het is tijd. Tijd om op vakantie te gaan.

Eerst Sanne, Steef en (een huppelende) Elise ophalen en dan snel richting Schiphol waar we rond 8 uur arriveerden. Auto kreeg een mooi plekje en vervolgens het bekende riedeltje: inchecken, douane (en raad eens wie er weer uitgepikt wordt voor een extra controle? Moi!), wat inkopen doen bij de belastingvrije winkeltjes, een hapje en een drankje en dan boarden voor de 1e vlucht naar Frankfurt die om 10.55 zou vertrekken. Zou. Het werd dus 11:47 uur en met een aansluitende vlucht die om 13.05 uur vanuit Frankfurt naar Orlando vertrekt kon dat nog wel eens spannend worden. Naast mij zat een jonge Poolse man, die gedurende de gehele vlucht alleen maar aan het niesen was (hoezo, zakdoek? hoezo, hand voor je mond/neus?), rochelde als een zwareshagrokende zeeman en om de minuut zijn neus maar weer eens ophaalde. Dat wordt dus ook spannend: of we komende week niet allemaal met een zakdoek tegen onze neus geplakt de week doorbrengen. 

Om 12.34 arriveerden we eindelijk op Frankfurt maar voordat we buiten stonden was het alweer 12.48 dus rennen naar de volgende gate. Niks aan de hand gelukkig, bij deze gate was het boarden nog niet begonnen dus even rustig aan. Note to myself: volgende keer ga ik twee dagen voor een vakantie helemaal niets meer doen, kennelijk krijgt mijn lijf last van alle nog-gauw-doen-want-we-gaan-op-vakantie-dingen wat leidt tot cva-achtige verschijnselen. 
Pas om 14.45 steeg het vliegtuig op, richting Florida: ruim 9 uur vliegen. 

Ja, en wat kun je over zo'n vlucht vertellen? Er was goed en voldoende eten (Christmas Goose!) en drinken, we hebben filmps gekeken, gelezen, gehangen, gedommeld en vooral de tijd uitgezeten. En om 17:46 mochten we dan eindelijk richting douane waar alweer een lange, lange rij stond te wachten. Welcome in America! Na een halfuurtje mochten we dan eindelijk de koffers ophalen, en naar de servicekiosk van Alamo om onze papieren voor de auto te halen. En dat was zo gepiept.

Op het moment dat de schuifdeuren opengaan, je de palmbomen ziet en je de - zeer - aangename temperatuur voelt weet je: we zijn er! We zijn in Florida! 

Bij Alamo mochten we zelf een auto uit de rij uitkiezen en het werd een witte (harde eis!) Dodge Grand Caravan voor 7 personen. We zijn met 5 maar ons koopgedrag is al ingecalculeerd in deze keuze.
Hoppa...koffers erin, wij erin.....even kijken hoe dat ook weer zat met een automaat rijden en op weg naar de 1e stop: de Publix voor de eerste boodschappen. Elise wakker gehouden door een wie-de-meeste-kerstbomen-telt-krijgt-een-kadootje (het arme schaap was ook alweer een uur of 20 wakker) en dat is gelukt.
Hohoho....in de Publix zag je meteen welke tijd van het jaar het was: Christmas Time! Koekjes, gebakjes, taarten, kalkoenen, hammen, noem maar op. Maar nee, wij kwamen voor de noodzakelijke startboodschappen zoals drinken, brood, beleg, koffie...praktisch dus. En de rest zien we morgen wel.
Hoe al die koekjes, muffins, chocolade en aanverwante artikelen dan toch in die boodschappenwagen zijn beland????

Ook de rest was weer een feest van herkenning: binnenkomen in 'ons' huis, het zwembad, de inrichting. Wel met een nieuwe bank én een kerstboom! Boodschappen uitladen en wegzetten en daarna nog even wat drinken op het terras. Niet lang, de vermoeidheid begon nu echt toe te slaan: tijd om de bovenverdieping op te zoeken. Toch nog even snel de koffers uitruimen, de badkamer op en dan, na 23 uur in touw te zijn geweest, het bed in.

We zijn er! Hoera!